Opruimen en pubers

Pubers en opruimen

Geloof me, ik weet er alles van, ik heb het 3 keer meegemaakt.

Momenteel heb nog 1 zoon thuiswonen en hij is de derde op rij.
Zijn twee oudere broers hebben het ouderlijk huis al verlaten, maar met hen heb ik genoeg meegemaakt om over te vertellen.
Je kunt dus wel stellen dat ik hier meer dan genoeg ervaring mee heb.

Pubertijd is iets unieks, het is een periode in je leven die erbij hoort, waarin je keuzes maakt en gaat zien wat belangrijk is en wat niet.

Pubers zijn allemaal uniek, hebben hun eigen persoonlijkheid en karakter.
Ze hebben wel één ding gemeen, namelijk dat hun puberbrein in de meeste gevallen anders werkt dan dat wij denken of willen. Tenminste, als het over opruimen gaat wel.

Nog regelmatig denk ik terug aan hun kleine mollige babylijfjes.
Ik kon me toentertijd natuurlijk nog totaal geen voorstelling maken van hoe het zou zijn als ze eenmaal puber waren.

Liever wilde er niet eens aan denken. Ik hoopte alleen maar dat ze het later leuk zouden hebben.
Dat ze veel vrienden zouden hebben en een studie of een baan die ze leuk vonden.

Nou, dát is gelukkig uitgekomen en ik ben reuze trots op alledrie.

Links zie je Tim, (nu 28 jaar) die zijn studies heeft afgerond (Leisure & Event-management) en hard op zoek is naar een baan.
In het midden Jesse (22 jaar), hij heeft een eigen bedrijf dat gespecialiseerd is in Videoproductie.
En rechts Coen (31 jaar), drie studies verder en uiteindelijk afgestudeerd in Taalwetenschappen in Leiden, nu docent Nederlands en hard op weg een eigen bedrijf te starten.

Om even terug te komen op hoe het werkt met pubers en opruimen. Het werkt niet!
Uitzonderingen dus daargelaten, maar in de meeste gevallen zijn hun hersens nog niet zo ontwikkeld dat ze opruimen leuk vinden of er überhaupt het nut van inzien. Ze kunnen er niks aan doen, er is wetenschappelijk bewijs dat de oorzaak ligt in de prefontale cortex van het puberbrein. Daardoor vinden ze opruimen gewoon niet interessant. Dit heb ik niet van mezelf, er is genoeg over geschreven.

Ik was zelf een voorbeeldige puber, maar ja, ik was een net meisje die altijd haar kamer opruimde en trouw haar huiswerk deed.
Mijn moeder hoefde nooit iets te zeggen.

Al had ik heus wel door dat pubers opruimen niet leuk vinden, toch mopper(de) ik als moeder heus wel eens.
Ik heb ze geleerd ze aan het huishouden te krijgen, ze zelfstandig dingen te laten doen.
Ze deden het wel, maar dan vaak heel chagrijnig en mopperig.

Kijk maar eens naar deze video van Omdenken.

Mijn grootste inzicht: zeg soms gewoon niets, want alles wat je als moeder zegt klinkt toch alleen maar stom.
Geloof me, het komt allemaal goed.

In de puberteit stellen ze simpelweg hele andere eisen aan opruimen, ze hebben wel wat anders te doen.
Als hen echt het water ze aan de lippen stond (lees: ze waren iets kwijt!) gingen ze heus wel opruimen.

Op hun manier dan, hè.

Pubers en opruimen, ik had het niet willen missen!